Έκτη στάση: Μαριάννα Σιδηροπούλου!

Έκτη στάση: Μαριάννα Σιδηροπούλου!

0 Comments 🕔19:01, 01.Oct 2012

Δεν την έχω γνωρίσει προσωπικά αλλά είμαστε φίλες Facebookικές και εκτιμώ αφάνταστα τη δουλειά της την οποία και γνώρισα πριν από 2 περίπου χρόνια όταν έλαβα μία πρόσκληση για ένα event. Το όνομα και το θέμα αυτού: Deconstructing Motherhood! Στην αρχή δεν πολυκατάλαβα αλλά διάβασα σχετικά μέσα από την ιστοσελία και αμέσως το “κλικ” έγινε. Ήμουν εκεί, εμπνεύστηκα και έγραψα και εγώ όπως πολλές άλλες μαμάδες blogger για το θέμα. Η γυναίκα στην οποία αναφέρομαι δεν είναι άλλη από την γνωστή στους κύκλους των μαμαδοbloggers Μαριάννα Σιδηροπούλου.

Η Μαριάννα Σιδηροπούλου είναι κλινική ψυχολόγος ψυχαναλυτικής προσέγγισης. Σπούδασε και εργάστηκε στην Αγγλία (Southampton, London)  και μετά από ένα μακρύ δρόμο στην Ελλάδα, μέσα όχι μόνο στον κόσμο της εκπαίδευσης εταιρειών, της ψυχανάλυσης, της έρευνας  αλλά και των θεατρικών σεμιναρίων, επιστρέφει στο Λονδίνο από όπου και μιήσαμε. Γνωρίστε την λίγο καλύτερα…. 

Tiny happy φίλος :

Azeem Οδυσσέας Khalid

Επάγγελμα/Απασχόληση μαμάς :

Η μαμά είναι ψυχολόγος και ιδρύτρια  του Deconstructing Mummy (ελληνική έκδοση) και αγγλική έκδοση

Μίλησέ μας λίγο για την έννοια “deconstructing mummy

Το deconstructing mummy είναι μια ιδέα που μου ήρθε όταν ο Αζίμ ήταν 6 μηνών και εγώ άρχισα πάλι να καταλαβαίνω τον κόσμο γύρω μου. Έχοντας τη δική μου εμπειρία σα μαμά αλλά και ακούγοντας πολλές μαμάδες γύρω μου στο φιλικό και επαγγελματικό μου περιβάλλον, συνειδητοποίησα οτι κανείς δεν ασχολείται με την ίδια τη μαμά και το τι της συμβαίνει. Ό,τι υπάρχει εκει έξω ως συμβουλή είναι για το μεγάλωμα του παιδιού, ένα τεράστιο “how to” εγχειρίδιο που τελικά μάλλον αγχώνει πιο πολύ τις νέες μαμάδες παρά τις βοηθάει. Με τη μαμά ασχολούνται όλοι όσο είναι έγκυος (τι θα φάει, που θα κάτσει κλπ) αλλά μετά επίκεντρο γίνεται το παιδί. Είδα επίσης οτι οι γυναίκες ταλαιπωρούνται πολύ απο το πως θα “έπρεπε” να είναι ,δηλαδή απο τους μύθους και τα κοινωνικά πρέπει της μητρότητας. Κανείς δε φαίνεται να συνειδητοποιεί πως μια νέα μητέρα ζει κάτι συγκλονιστικό και εξαιρετικά φορτισμένο – περίεργες σκέψεις, αμφιβολίες, ενοχές, φοβίες ,άγχη, ένταση.

Πολλές γυναίκες νιώθουν μόνες τους σε αυτό που ζουν και δεν το εξωτερικεύουν εύκολα. Αν σκεφτεί κανείς το πόσο επηρεάζει η μητέρα την ψυχολογία και την προσωπικότητα του παιδιού της χωρίς να το συνειδητοποιεί, τότε καταλαβαίνει κανείς το πόσο σημαντικό είναι για μια μητέρα να είναι συναισθηματικά υγιής. Εν ολίγοις το Deconstructing Mummy σημαίνει αποδόμηση του ψεύτικου προτύπου της μητρότητας και ενίσχυση της πραγματικότητας στην φροντίδα της ίδιας της  μητέρας.

Ποιό από τα post του blog σου είναι το αγαπημένο σου – εκείνο που κάθε φορά θέλεις να διαβάζεις

Είναι το TheMotherlyArtofSelfDoubting

Τι λατρεύεις στη μητρότητα;

Σε ένα υπαρξιακό επίπεδο το οτι είμαι ένας άνθρωπος που βοηθάει έναν άλλον στην εξέλιξή του. Σε σωματικό επίπεδο οι μυρωδιές, τα χάδια και οι αγκαλιές. Σε νοητικό επίπεδο το οτι σπάω το κεφάλι μου να χειριστώ τις καταστάσεις με τον πιο έξυπνο, αποτελεσματικό και δημιουργικό τρόπο (αυτά όταν είμαι ήρεμη εννοείται). Σε ψυχικό επίπεδο το οτι ο εαυτός μου πια έχει διευρυνθεί περιλαμβάνοντας και κάποιον άλλον.

Ποιά η μεγαλύτερη σου πρόκληση ως μαμά και εργαζόμενη:

Α! ναι, εδώ έχουμε πολλές προκλήσεις. Η δουλειά μου έχει ένα μέρος πρακτικό (κλινικό) όπου βγαίνω απο το σπίτι και πάω στο γραφείο για να κάνω συνεδρίες και ομάδες. Αυτό είναι ο.κ γιατί τα πράγματα είναι οργανωμένα, υπάρχει παιδικός σταθμός και όλοι είναι στις θέσεις του. Η μόνη δυσκολία εδώ (που μου έτυχε στο ξεκίνημά μας στην Αγγλία) ήταν οτι έτυχε να υπάρχει πολύ ένταση και δυσκολία σε 2 ασθενείς μου ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να είμαι και εγώ σε δυσκολία συναισθηματική ώσπου να διαχειριστώ τις καταστάσεις. Αυτό συνέπεσε με την προσαρμογή του Αζίμ στο Λονδίνο και ήταν μια περίοδος που ξεπέρασα τα όριά μου… Το άλλο κομμάτι της δουλειάς μου έχει διάβασμα, πρακτική οργάνωση κλπ που το κάνω απο το σπίτι και εκεί ο χρόνος είναι εξαιρετικά περιορισμένος, με αποτέλεσμα να ψάχνω να βρω τρόπους να συνυπάρξουν δουλειά και Αζίμ (κυρίως βέβαια αποτυγχάνω…)

Θυμάσαι ένα αγαπημένο αντικείμενο που δεν πρέπει  ποτέ να ξεχάσετε στη βόλτα

Εννοείται ο Μίκυ Μάους που είχε απο μωρό, τον οποίο χάσαμε σε ένα ταξίδι στο Λονδίνο πριν εγκατασταθούμε, του πήραμε έναν άλλο που ήταν Αγιος Βασίλης και μετά έπρεπε να βρω μια ιστορία να δικαιολογήσω γιατί ο Μίκυ φορούσε αυτά τα ρούχα….

Ενέπνευσέ μας με το δωμάτιο του μικρού σου:

Δυστυχώς το τωρινό δωμάτιο δεν είναι ιδιαίτερα εμπνευστικό σαν της Ελλάδας που το είχα διακοσμήσει με τη χαρά του ερχομού του μωρού. Είναι ένα δωμάτιο που είναι ζεστό και χαρούμενο χωρίς να το έχω διακοσμήσει όπως θα ήθελα γιατί ενδέχεται να αλλάξουμε σπίτι.

 Περιέγραψέ μου μία αγαπημένη ημέρα με το γιό σου:

Οι πιο αγαπημένες μου ημέρες είναι οι “τυχαίες”, αυτές που απλά βγαίνουμε για μια βόλτα γύρω απο το τετράγωνο και καταλήγουμε αλλού. Π.χ τις προάλλες βγήκαμε για λίγο, καταλήξαμε να μαζέψουμε βατόμουρα, να βρούμε τυχαία ένα πολύ όμορφο πάρκο και γυρίσαμε μετά απο 3 ώρες… Το άλλο που μου αρέσει είναι να παίρνουμε το λεωφορείο να ανεβαίνουμε στον πρώτο όροφο μπροστά-μπροστά και να πάμε ως το τέρμα της στάσης. Εντάξει υπάρχουν και τα πιο οργανωμένα όπως το London Eye που και εκεί όμως συνεχίσαμε με αυθόρμητη βόλτα με καραβάκι στον Τάμεση. Περνάμε πολύ ωραία μαζί και γελάμε πολύ. Ο Αζίμ έχει χιούμορ.

Είχες δυσκολίες ως νέα μητέρα σε μία ξένη πόλη :

Στη συγκεκριμένη πόλη όχι γιατί την ήξερα απο τα φοιτητικά και νεανικά μου χρόνια. Το μόνο που με δυσκόλεψε ήταν οτι δεν είχα αυτοκίνητο στην αρχή και αυτό μου έτρωγε χρόνο.

Σύγκριση Λονδίνου – Αθήνας :

Μια ομοιότητα τουλάχιστον στα δικά μου μάτια είναι οτι και οι δυο είναι εκκεντρικές πόλεις με πολύ progressive ανθρώπους. Η διαφορά είναι οτι στο Λονδίνο αυτό είναι φανερό και απόλυτα αποδεκτό ενώ στην Αθήνα όχι. Στην Αθήνα υπάρχει κάτι το πιο χαλαρό ακόμα και στο κέντρο. Το χάος, η διασκέδαση το αυθόρμητο, κάπου εκεί το εστιάζω. Το Λονδίνο πάλι έχει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να κάνεις, και νομίζω αξιοποιούν και πουλάνε πιο καλά απλά πράγματα όπως τα markets, πράγμα που εμείς βλακωδώς δεν κάνουμε. Η άλλη μεγάλη διαφορά είναι τα πάρκα, τα πεζοδρόμια οι δημοτικές παροχές ουσιαστικά αλλά και ο σεβασμός των πολιτών. Μπορείς να πας μια κανονική βόλτα με καροτσάκι χωρίς να κάνεις σαφάρι…  Και οι δυο πόλεις μου αρέσουν πολύ για να είμαι ειλικρινής. Τώρα αν ρωτάς για την οικογενειακή ζωή,  είναι πιο εύκολη στην Αθήνα, πιο ανοιχτή, με πιο πολλούς ανθρώπους (αυτά αν αφήσουμε την κρίση απ’έξω).

Μία σύντομη πρότασή σου για μία διασκεδαστική kid’s friendly ημέρα στο Λονδίνο:

Κάτι που θα ήθελα να κάνω είναι να πάμε στο Little Venice  να δούμε κουκλοθέατρο και μετά να πάμε με καραβάκι μέσα στο κανάλι. Θα σου πω αν ήταν καλό όταν το κάνουμε!

 Σε ευχαριστώ πολύ Μαριάννα και σου έυχομαι να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που κάνεις το ίδιο καλά και το ίδιο εμπνευσμένα!

Π+Α

you may also like:

No Comments

No Comments Yet!

No one have left a comment for this post yet!

WRITE A COMMENT ON THIS POST

Write a Comment