Όταν είσαι μικρός και μόνο το άκουσμα της λέξης φάντασμα σε κάνει να ανατριχιάζεις. Τρομάζεις γιατί κάπου, κάποιος, κάποτε σου έμαθε πως τα φαντάσματα μοιάζουν με μαύρες σκιές που περιπλανούνται σε σκοτεινές γωνιές και σε αραχνιασμένα εγκαταλελειμμένα σπίτια. Η περίπτωση όμως του Τίμου είναι διαφορετική. Γιατί ο Τίμος από μικρός έχει ένα μοναδικό χάρισμα, σπάνιο και ξεχωριστό. Αν και δεν μιλάει πολύ έχει την ικανότητα να ακούει. Να ακούει προσεκτικά όχι μόνο αυτά που του

Γράφει η Αμαλία Μουστάκη Λαμπίκο. Ένας ασβός, ο Πιτ, έχει εμμονή με την τακτοποίηση και την καθαριότητα. Στο δάσος, όπου ζει, όχι μόνο δεν αφήνει ίχνος σκουπιδιού, αλλά γυαλίζει τις πέτρες, βάζει σκούπα για να μαζέψει τα ξερά φύλλα και ξεριζώνει τα γυμνά δέντρα. Από την υπερπροσπάθεια, τσιμεντώνει τα πάντα ώστε να είναι καθαρά, και καταλήγει τελικά να μείνει χωρίς τροφή και χωρίς σπίτι. Ευτυχώς με τη βοηθεια των άλλων ζώων επαναφέρει το δάσος στην αρχική

Γράφει η Αμαλία Μουστάκη Είναι από τις περιπτώσεις που όλα λειτουργούν ανάποδα. Πρώτα διάβασα την ελληνική έκδοση του βιβλίου του Michael Morpurgo, Χιονάνθρωπος, που κυκλοφόρησε φέτος τον Οκτώβριο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Μετά έμαθα ότι πολύ πριν από το συγκεκριμένο βιβλίο, ο αρχικός "Χιονάνθρωπος" εμφανίστηκε ως picture book το 1978 από τον Raymond Briggs και γοήτευσε με την απλότητά του και τις χειροποίητες ζωγραφιές του, ξεπερνώντας τα 5,5 εκατομμύρια αντίτυπα. Αργότερα, η ίδια καταπληκτική ιστορία έγινε και

Βρίσκομαι καθισμένη μπροστά σε μια σκηνή με τις σημειώσεις μου, ακούω και παρατηρώ με προσοχή την ομάδα που βρίσκεται άνετα καθισμένη σε διάφορα σημεία της σκηνής. Μια ομάδα 15 νέων ανθρώπων, με ρούχα άνετα που τίποτα δεν θυμίζουν κάτι από Ανατολή, σουλτάνους και μαγικά τζίνι, κάθονται κυκλικά, τακτοποιούν λέξεις και έννοιες, ρυθμίζουν κινήσεις και εκφράσεις, ανταλλάσσουν σκέψεις και νοήματα με ένα και μόνο στόχο: όλα να είναι τέλεια για τη μεγάλη στιγμή. Όταν η αυλαία ανέβει