Γράφει η Αλίκη Τακά (12 ετών) Κάποτε υπήρχε Μαγεία, και η Μαγεία ζούσε στα σκοτεινά δάση. Ώσπου ήρθαν οι Πολεμιστές…  Οι πρωταγωνιστές είναι ο Ζαρ κατάγεται από φυλή Μάγων, αλλά δεν έχει μαγικές ικανότητες και θα κάνει τα πάντα για να τις αποκτήσει, και η Μάγια που κατάγεται από φυλή Πολεμιστών, όμως έχει στην κατοχή της ένα απαγορευμένο, μαγικό αντικείμενο, και θα κάνει τα πάντα για να το κρατήσει κρυφό. Όταν όμως συναντιούνται στο Απαισιδάσος πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε

Πάντα τους σπουδαίους ανθρώπους, έτσι τους έχεις στο μυαλό σου. Μεγάλους και σπουδαίους. Μια εικόνα τους από μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, απαθανατισμένους μια συγκεκριμένη στιγμή τους στο χρόνο, άλλοτε σχετική  ή τις περισσότερες φορές ασύνδετη με τις πράξεις ζωής που επισφράγισαν τη δόξα τους,  εκείνη που το μυαλό σου θα αναγνωρίζει τη μορφή τους. Συνήθως στην ενήλικη ζωή τους, μεγάλους. Σε μια και μόνο «μεγαλίστικη» στιγμή τους όταν ως ενήλικας άφησε το σημάδι του στην ιστορία. Πως

Το μπλε (ή το κόκκινο) φαρδύ και ζεστό μου πουλόβερ έχει δεσπόζουσα θέση στη ντουλάπα μου. Φιγουράρει πάνω πάνω. Δε μπαίνει ποτέ σε συρτάρι, δεν αλλάζει θέση και κάθε πρωί με κλειστό ακόμα το μάτι, απλώνω το χέρι και το φορώ. Πάει με όλα. Και η σκουρίλα του, μανδύας αόρατος για να χωθώ άνετη στην θέση μου μέσα στο Μετρό και κανείς να μη με βλέπει. Από έφηβη με θυμάμαι με αυτό το αγαπημένο, χοντρό

Γράφει η Αμαλία Μουστάκη Το Χωρίς οικογένεια του Έκτορος Μαλό, όσο και αξεπέραστο κι αν θεωρείται από πολλούς, εγώ το βρίσκω απλώς σαν τη γαλλόφωνη απάντηση στον Κάρολο Ντίκενς. Κι ακόμη πιο πέρα, αν συγκρίνω τον μικρό του πρωταγωνιστή, τον Ρεμί, με τη θαυμαστή αλητεία των ηρώων του Μαρκ Τουαίην, του Τομ Σώγιερ και του Χακ Φιν, βρίσκω ότι ο πρώτος είναι ένας μάλλον παθητικός νεαρός που δέχεται αγόγγυστα όλες τις ανατροπές της τύχης που του συμβαίνουν. Παρά