Όλα είναι εδώ. Μαζί

Κάθε ημέρα θα ξεκλέψω μερικά λεπτά που με σιγουριά θα γίνει καμιά ώρα για να χαζέψω φωτογραφίες. Όλες ταξινομημένες σε φακέλους στο laptop μου, αρχικά με όνομα και μήνα, Αλίκη 0-1Μ, 2Μ και τα λοιπά αλλά στην πορεία σε κοινούς φακέλους ανά μήνα. Περιστασιακά, στην περίπτωση ενός εξαιρετικού γεγονότος ή ενός αξέχαστου ταξιδιού σε φάκελο που φέρει το συγκεκριμένο όνομα.

Η Σίφνος είναι ένας προορισμός που μας ακολουθεί από τότε που γίναμε γονείς – και την έχω αναφέρει και εδώ σε αυτό το άρθρο. Έχει μία μαγεία που μας μεθάει τα καλοκαίρια και μας καλεί κατ’ επανάληψη. Εκεί στο πρώτο μας ταξίδι με την Αλίκη 12 μηνών, εκεί στα δύο της χρόνια, εκεί και τα 3 της αλλά και συντροφιά με την αδελφή της μωρό 3 μηνών εκείνο τον υπέροχο Σεπτέμβρη. Και κάθε φορά να μας αποκαλύπτει και κάτι νέο.

Μία καινούργια γωνιά να ατενίζουμε το πέλαγος, ένα φρέσκο ίσκιο να αράξουμε όταν μας καίει το λιοπύρι, μια νέα άφιξη στο χάρτη με τις αγαπημένες μας παραλίες για να απλώσουμε το φορτίο του χειμώνα μας, μια νέα γευστική αποκάλυψη για να μας χαϊδέψει τον ουρανίσκο μας και ένα ολόφρεσκο ηλιοβασίλεμα για να αγκαλιαστούμε και πάλι από την αρχή.

Όλα είναι εδώ. Μαζί

Έτσι κάπως προέκυψε το παιχνίδι μου με το φωτογραφικό αυτό κολλάζ, που διακόσμησε τον τοίχο μου στο Facebook και με φούσκωσε αγάπη.

Εκείνη τότε στην αγκαλιά μου, στα ασπροβαμμένα σκαλοπάτια της Παναγίας της Χρυσοπηγής που σε οδηγούν στη θάλασσα, γραπωμένη από πάνω μου όταν ήταν έτοιμη να κοιμηθεί και τώρα πρόσφατα στην τελευταία μας επίσκεψη, γεμάτη αυτοπεποίθηση να κατηφορίζει τα ίδια σκαλιά και λίγο να γκρινιάζει που την τρεχουμε συνέχεια σε μοναστήρια και της στερούμε τις βουτιές της στη θάλασσα.

Και χαμογέλασα για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν με την πεποίθηση πως δεν ήταν όλα μία μόνο στιγμή. Όχι όχι. Πέρασαν μεν γοργά αλλά αφήνοντας κάθε μικρό ή μεγάλο χνάρι της αποτυπωμένο μέσα στο μυαλό μου σαν μία έντονη ανάμνηση μιας ζωής που είναι εδώ και μεγαλώνει, δυναμώνει και ομορφαίνει μέρα με τη μέρα.

Κάθε στιγμή μαζί της, κάθε νέα λέξη και σκέψη που πέρασε από το σγουρό κεφάλι της, κάθε βλέμμα απογοήτευσης και ευτυχίας, κάθε δάκρυ και γέλιο, κάθε τσακωμός και αγκαλιά. Όλα είναι εδώ μέσα μου και μέσα της.

Ένα παζλ εικόνας και συναισθημάτων που δεν αποχωρίζομαι.

– Θυμάσαι όταν ζωγραφίζαμε εκείνα τα κλαριά;
– Μα φυσικά μαμά. Τι νομίζεις; Όλα τα θυμάμαι. Το παλιό μας σπίτι, εσένα στη βεράντα και στις βόλτες στο πάρκο, εσένα να μου φοράς το πουκάμισο του μπαμπά για να ζωγραφίσουμε. Τι νομίζεις τα έχω ξεχάσει;

Όλα είναι εδώ. Μαζί
x

Για τη μαμά ή χωρίς τίτλο Φίλες; Φίλες! A different growth chart Η Μαχσά Αμινί άφησε μερικές από τις όμορφες μπούκλες των μαλλιών της έξω από το φράγμα της ιρανικής ηθικής