Φίλες; Φίλες!
Μεσημέρι μετά το σχολείο και οδηγώ πηγαίνοντας σε εμπορικό κατάστημα με την Αλίκη για μερικά γρήγορα ψώνια. Συζητάμε τα νέα της ημέρας και φυσικά τίθεται το γνωστό πλέον ζήτημα που απασχολεί καθημερινά το μικρό της μυαλουδάκι, για το ποιόν θα “φιλοξενήσουμε” το απόγευμα στο σπίτι μας για παιχνίδι. Προετοιμασμένη πλέον η άμοιρη μάνα που έχει κινήσει γη και ουρανό για να τα βολέψει όλα, να φθάσει στην ώρα της από μία εξαντλητική ημέρα, να δει μια στάλα τη Βάλια, να πάει την Αλίκη σε μία “τετ-α-τετ” απογευματινή εξόρμηση στα μαγαζιά αλλά να έχει προνοήσει κιόλας να κανονίσει με ένα φίλο για παιχνίδι κατά την επιστροφή, με υπερηφάνια αποκαλύπτει το όνομα της φίλης της!!!! SUPER χαρούμενη η μικρή Αλίκη, χειροκροτεί τη μαμά λέγοντας της
– Σε αγαπώ πολύ πολύ μανούλα. Είσαι η καλυτερη μανούλα του κόσμου.
– Ναι Αλίκη μου αλλά αυτό θέλω να μου το δηλώνεις ακόμα και όταν είσαι θυμωμένη μαζί μου. Ακόμα και όταν σε έχω απογοητεύσει. Η αγάπη παραμένει σταθερή!
– Ναι μαμά μου το ξέρω! Και εγώ με την Μελίνα (η καλύτερή της φίλη) συχνά τσακωνόμαστε αλλά πάντα στο τέλος θα κοιταχτούμε και με ένα νεύμα θα πούμε:
“Φίλες; Φίλες!” και μετά πιάνουμε η μία το χέρι της άλλης.
Πόσο συγκινητικό είναι να το ακούς αυτό από τα χείλη ενός 5χρόνου. Γιατί έτσι πρέπει να είναι η φιλία: αλώβητη και σταθερή στο πέρασμα του χρόνου.
Ευχαριστώ γλυκιά μου που μου το θύμισες!
Π+Α+Β
you may also like:
Μαμά Μαμαδοπούλου
Είναι που οι ταχύτητες της ζωής μας και οι σκληρές όψεις (όπως λένε και τα ζώδγια),δεν μας αφήνουν να δούμε αυτά τα απλά αλλά τόσο εύκολα και σημαντικά πραγματάκια!
Ευτυχώς που υπάρχουν τα παιδιά! 🙂