Το δικό μας Πάσχα – Ταξίδι στη Ζάκυνθο

Φύγαμε και εμείς το φετινό Πάσχα μαζί με πολλούς άλλους Αθηναίους και μη μακριά από την τσιμεντούπολη. Κάθε χρόνο δηλαδή φεύγουμε αλλά το φετινό Πάσχα έκρυβε εκπλήξεις: την επιθυμία της γιαγιάς και του παππού (όχι της δικής μου αλλά των κοριτσιών φυσικά) να επισκεφθούμε ένα κοντινό νησί για αλλαγή και φρέσκο αέρα. Και τι πιο κοντινό από το Ιόνιο πέλαγος κα την Ζάκυνθο (εδώ να σημειώσω ότι η καταγωγή μου είναι από την Πάτρα εκεί όπου σε ένα μικρό σπίτι στο παραθαλάσσιο Ρίο περνούμε τα τελευταία 20 χρόνια το Πάσχα μας).

Και ξεκινήσαμε με υπέροχους οιωνούς αφού το καράβι που μας ταξίδεψε από την Κυλλήνη στη Ζάκυνθο (εδώ μπορείτε να δείτε τα δρομολόγια από Κυλλήνη Ζάκυνθο) ήταν από μόνο του μία ευχάριστη έκπληξη. Ξεχάστε τα σαπιοκάραβα που θυμάστε. Αυτό εδώ το καράβι που φέρει το όνομα Fior de Levante της εταιρείας Levante Ferries μας κράτησε απασχολημένους για αρκετή ώρα αφού διαθέτει ειδικό χώρο με παιχνίδια διαδραστικά.

Ένα πλοίο σχεδιασμένο σύμφωνα με τις υψηλότερες προδιαγραφές. Ένα από τα καλύτερα πλοία του είδους του, σύμφωνα με αρμόδιους ναυτιλιακούς κύκλους, που λαμβάνει μέρος όπως διάβασα εκ των υστέρων σε διεθνή διαγωνισμό, διεκδικώντας παγκόσμιο τίτλο του πρώτου και ομορφότερου πορθμειακού πλοίου. Τον σχεδιασμό ανέλαβαν σπουδαίοι Έλληνες μηχανικοί και η μετασκευή του πραγματοποιήθηκε στα ναυπηγεία της Cosco στην Κίνα. Έχει συνολικό μήκος 118,80 μέτρα, πλάτος 20 μέτρα και βύθισμα 4,75 μέτρα.

ΔΙΑΜΟΝΗ

Αν και δε γνώριζα πολλά για τα διαθέσιμα καταλύματα, η αναζήτηση υπήρξε εύκολη και πλούσια θα έλεγα σε επιλογές. Ειδικά αυτή την περίοδο μπορεί κανείς να βρεί ξεχωριστές προτάσεις όπως και Βίλες με δική τους πισίνα σε τιμές που δε μπορούσα ποτέ να φανταστώ. O σύνδεσμος του Holiday Lettings και του AirBnB είναι εύκολη στη διαχείριση και διαθέτουν αρκετές προτάσεις που αξίζει να δείτε.

Τελικά, επειδή πολλά από αυτά ήταν κλεισμένα ενώ άλλα ξεκινούσαν τη σεζόν τους από τον Απρίλιο, η ανεύρεση του ξενοδοχείου έγινε τελικά τυχαία και ήταν αυτό. Όμορφο και σύγχρονο στους εσωτερικούς του χώρους αλλά λίγο κακής αισθητικής εξωτερικά. Η πισίνα του θα λειτουργήσει φέτος το καλοκαίρι γεγονός σημαντικό αφού η θάλασσα, αν και πολύ κοντά δεν είναι η καλύτερη για μπάνιο. Ο χώρος του πρωινού είναι πραγματικά υπέροχος αφού έχεις θέα το Ιόνιο Πέλαγος. Η απόσταση από την πόλη της Ζακύνθου είναι μόλις 4 χλμ και το κόστος του ήταν 100,00 περίπου Ευρώ για Studio δύο δωματίων και μεγάλη βεράντα (δεν το λές και ακριβό).

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

Η Ζάκυνθος σαφώς φημίζεται για τις υπέροχες παραλίες της που αν και δεν είμαι φανατική του Ιονίου, μπορώ σίγουρα να αναγνωρίσω. Αυτή λοιπόν την χρονική στιγμή, μάλλον το νησί δεν είναι το καταλληλότερο για πολυήμερη παραμονή αφού και η ίδια η πόλη της Ζακύνθου δεν διαθέτει γραφικά στενά ή άλλα αξιοθέατα – η όμορφη πλακόστρωτη πλατεία Σολωμού όπου δεσπόζει και το άγαλμα του Διονυσίου Σολωμού έχει σχεδόν καταστραφεί αφού ο εργολάβος που είχε αναλάβει το έργο βιοκλιματικής αναβάθμισής της δεν πληρώθηκε από το Δήμο και αποφάσισε απλά να την αφήσει στη μέση- και καλά έκανε φυσικά αλλά αυτό ήταν και το κερασάκι στην τούρτα για την πόλη της Ζακύνθου.

Ο καιρός όμως μας ευνόησε και έτσι ξεκινήσαμε τις κοντινές και μακρινές μας βόλτες. Επιτάφιο κάναμε σε ένα χωριό στο βόρειο τμήμα της Ζακύνθου, την Έξω Χώρα που αν και λίγο άσχημο είναι από τα λίγα χωριά που διασώθηκαν στο νησί από τον σεισμό του 1953, διαθέτει μία φοβερή εκκλησία. Ήταν η πρώτη φορά που ακολούθησα τον επιτάφιο και η πρώτη φορά που έβγαλα φωτογραφίες μέσα σε εκκλησία.

Το φαγητό εκεί βέβαια στο ένα και μοναδικό ταβερνάκι που υπήρχε, ήταν το χειρότερο που έχω ποτέ δοκιμάσει. Ευτυχώς που κανείς μας δεν έπαθε δηλητηρίαση. Την επόμενη ημέρα, επισκεφθήκαμε την Μπόχαλη που αποτελεί και την πιο γνωστή περιοχή του νησιού.
Διαθέτει μερικές ταβέρνες, μάλλον λίγο τουριστικές αλλά και ένα καφέ με την πιο μαγευτική θέα, αφού μπορείς να θαυμάσεις από ψηλά όχι μόνο την πόλη αλλά και το απέραντο γαλάζιο του Ιονίου που εκτείνεται μπροστά σου, το λιμάνι, το Αργάσι και τον κόλπο του Λαγανά. Εύκολη πρόσβαση, 2 μόλις χιλιόμετρα από την πόλη της Ζακύνθου που διαθέτει μεγάλο δημοτικό parking.

ΜΠΟΧΑΛΗ

Μία από τις παλαιότερες γειτονιές της Ζακύνθου που αν και λόγω των σεισμών τα αρχοντικά της έχουν καταρρεύσει, αξίζει να περπατήσει κανείς στα στενά της με τα παλιά σπίτια και να ακολουθήσει το λίθινο δρόμο για το βενετσιάνικο κάστρο. Περνώντας την πύλη των λεόντων του κάστρου βρίσκεσαι στο εσωτερικό του, που αποτελεί αληθινό μνημείο της ιστορίας του νησιού. Τα τείχη του προστάτευαν τους κατοίκους από τις επιθέσεις των Τούρκων και των πειρατών. Το Κάστρο έχει μεγάλη ιστορική σημασία καθώς στο εσωτερικό του τα χρόνια της Ενετοκρατίας βρισκότανε η πρωτεύουσα του νησιού. Η ακριβής χρονολογία που χτίστηκε το Κάστρο δεν είναι γνωστή. Για περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

ΚΕΡΙ

Το βράδυ κάναμε ανάσταση στο Αργάσι στην εκκλησία του Αγίου Ευσταθίου αλλά δεν θα μείνω πολύ εδώ καθώς οι προσδοκίες μου ήταν περισσότερες και έτσι μάλλον απογοητεύτηκα. Οι 2 επόμενες ημέρες όμως με αποζημίωσαν καθώς επισκεφθήκαμε την παραλία του Κεριού που αποτελεί και το νοτιότερο άκρο της Ζακύνθου. Ουσιαστικά αποτελείται από δύο μέρη: τη λίμνη, το παραλιακό δηλαδή κομμάτι του Κεριού και το Φάρο που βρίσκεται σκαρφαλωμένος 300 μέτρα πάνω από τη θάλασσα και προσφέρει μία μοναδική θέα που σας προτείνω να μην χάσετε αν βρεθείτε ποτέ εκεί. Άλλωστε θα πρέπει να σας αναφέρω ότι θεωρείται ένα από τα σημεία που μπορεί κανείς να θαυμάσει μοναδικό ηλιοβασίλεμα. Η βλάστηση πυκνή σε αυτό το σημείο, όπου και μαζέψαμε τα πρώτα μας λουλούδια και τις υπέροχες μωβ λεβάντες.

Η Λίμνη Κερί, όπου και καταλήξαμε για φαγητό, αυτή την εποχή διέθετε 2 ταβέρνες και εμείς, τυχαία επιλέξαμε την τελευταία του Τζανέτου. Εξυπηρέτηση άψογη και φαγητό νοστιμότατο. Τα κορίτσια και εγώ απολαύσαμε την θάλασσα, ξαπλώσαμε στην άμμο και απολαύσαμε την θέα που μας δίνει το Μαραθονήσι που είναι ένα από τα μέρη που επιλέγουν για καταφύγιο οι χελώνες Caretta-Caretta για να γεννήσουν τα αυγά τους.

Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφθούμε το παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο Κόκκινος Βράχος στην πόλη της Ζακύνθου πάνω στην πλατεία Σολωμού λίγο πριν την απογευματινή επιστροφή μας στο ξενοδοχείο. Αρχοντικής ομορφιάς αλλά δυστυχώς, αν και θα περίμενα κάποιο παραδοσιακό σιροπιαστό ιδανικά γλυκό συνοδεία ενός ελληνικού καφέ, φαίνεται ότι το σουφλέ σοκολάτας είναι πια ο πρωταθλητής. Ωστόσο περάστε από εκεί. Μοιάζει σαν να έχει βγει μέσα από μία άλλη εποχή, εκείνης του ρομαντισμού, και της φιλοσοφίας. Πάντως για να μην παρεξηγηθούμε ο Κόκκινος Βράχος είναι πρωτίστως το διήγημα του Γρηγόριου Ξενόπουλου, και αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτό διαβάστε εδώ αυτό τον σύνδεσμο που βρήκα, ώστε να γνωρίσετε τη Ζάκυνθο μέσα από τα διηγήματά του.

ΒΟΡΕΙΑ ΖΑΚΥΝΘΟΣ

Την τελευταία μας ημέρα την αφιερώσαμε στην οδήγηση και στη γνωριμία με το βορεινό τμήμα της Ζακύνθου που η προσωπική μου γνώμη είναι πως πρόκειται για το πιο όμορφο κομμάτι του νησιού. Μοναδική ακτογραμμή, διακοσμημένη με κρυφές σπηλιές που το καλοκαίρι μπορεί κανείς να επισκεφθεί με σκάφος (ξέρετε αυτά που μπορείτε να νοικιάσετε), κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά και γενικά όλα αυτά που αποτελούν το εξωτικό μας καλοκαίρι.

Μην χάσετε φυσικά και την επίσκεψη στο Ναυάγιο που βρίσκεται στα βορειοδυτικά του νησιού. Εμείς δεν προλάβαμε να πάμε αλλά απολαύσαμε το χωριό του Αγ. Νικόλα, το καλό αλλά ακριβό λίγο φαγητό του και επιστρέψαμε στο λιμάνι έχοντας γράψει στο κοντέρ περισσότερα από 60 χλμ εκείνη την ημέρα.

Με γεμάτο το βλέμμα μας με μπλε αποχαιρετήσαμε αυτό το νησί με την υπόσχεση να κάνουμε πολλά τέτοια ταξίδια που θα προσθέτουν στο οικογενειακό μας άλμπουμ με τη γιαγιά και τον παππού για όσο καιρό αντέχουν εκείνοι και εμείς. Και αν και κουρασμένη κρατάω σαν φυλαχτό αυτή την εικόνα. Γιατί όσο δύσκολο και αν είναι, αυτές αποτελούν πια τη δική μου ιστορία.

xxx

Οι φωτογραφίες για το άρθρο Το δικό μας Πάσχα – Ταξίδι στη Ζάκυνθο έχουν τραβηχτεί από εμένα και θα εκτιμούσα ενημέρωση πριν την αναδημοσίευσή τους.

Ο 5άλογος της καλοκαιρινής απόδρασης! Je t'aime Paris! Ο 10λογος της αποτυχημένης απόδρασης Summer Easy Look & Packing Tips