H ζωή μας μια βόλτα θα είναι. Με την συνείδηση της τρωτότητάς μας, απολαύστε την όσο περισσότερο αντέχουν οι στιγμές σας. Δεν θα είναι πάντα απολαυστική, άλλοτε πικρή, άλλοτε βαρετή και άλλοτε όμορφη και «ξεσηκωτική». Αλλά για να είναι κάτι, πρέπει να την κάνεις πρώτα Στο τέλος, ρίξε ένα βλέμμα προς τα πίσω και τότε αποφάσισε σε ποια κατηγορία αναμνήσεων θα την κατατάξεις. Και μην ξεχνάς – ότι για να δώσεις, να προσφέρεις σε όλους εκείνους που εξαρτιόνται από εσένα πρέπει πρώτα εσύ να είσαι δυνατή. Δώσε αέρα, δώσε χώρο για να κοιταχτείς και να συνομιλήσεις με εσένα. Θα εντυπωσιαστείς με όλα αυτά που έχεις ξεχάσει πως σου αρέσουν. Γιατί τόσο χρόνια φρόντιζες κάποιους άλλους.

Μια Ημέρα χωρίς …παιδιά

Δεν του είχα πάρει δώρο. Δύσκολη επιλογή αφού λίγα θέλει, λίγα χρειάζεται, πολλά νιώθει. Με τη σκέψη όμως ότι ένα σαββατόβραδο, χωρίς να κάνει αγώνα με το ποπ κορν των κορτιτσιών, την ταινία που θα επιλέξουν να δουν, το παραμύθι που θα διαβάσει, ή τον τσακωμό που θα αποτρέψει, θα ήταν ένα υπέροχο δώρο. Και τα λιγοστά χιλιόμετρα προς τον κοντινότερο όμορφο προορισμό που τον έχουμε ωστόσο χιλιοεπισκεφθεί και τον ξέρουμε απέξω και ανακωτά λες και είμαστε γέννημα θρέμμα Ναυπλίου, μου φαινόταν βουνό. Γιατί να μην γίνουμε λοκαλς ένα βράδυ και να απολαύσουμε το ΣΚ μας, μακριά από το σπίτι αλλά εντός Αθηνών; Σκέφτηκα και ένα γελάκι έσκασε στο στόμα μου. Η κράτηση είχε γίνει. Τοπικά, λοκάλι όπως λέει και ο αγαπημένος Κώστας στο δικό τους  Λοκάλι.

Το TheFoundryHotel με τα υπέροχα δωμάτιά οτυ θα γινόταν η μικρη ζεστή φιλόξενη γωνιά μας για 24 περίπου ώρες. Χωρίς ταλαιπωρία. Μερικά μόλις μέτρα δρόμος. Και όλα εκεί. Γύρω. Κοντά. Μαζεμένα. Συγκεντρωμένα. Ένα σύμπλεγμα οικογενειακής θαλπωρής.

Απέναντι ακριβώς και σε απόσταση μερικών μόνο μέτρων ξεδιπλωνόταν η βραδυνή μας διασκέδαση. Αφού αφήσαμε πράγματα, ήπιαμε ένα καφεδάκι στο υπέροχο δωμάτιό μας και ακούσαμε λίγη μουσική, φύγαμε για απέναντι. Λοκαλς είπαμε και το πράξαμε. Μεσημεριανό απολαυστικό στο Λοκάλι που έχει πλέον φορέσει τα καλά του και μας υποδέχεται όπως πρέπει: με αναμμένα τα φωτάκια του και τις γιρλάντες του στο φουλ.

Και το πρωί, λίγο πριν αποχαιρετήσουμε αυτή την Μία μέρα Χωρίς….παιδιά, ένα καλάθι γεμαλό λιχουδιές μας ήρθε στο δωμάτιο. Όχι γιατί μας συμπάθησαν, αλλά αυτό πολύ απλά ήταν το πρωινό. Υπέροχη ιδέα. Και τις ζεστές ανοιξιάτικες και καλοκαιρινές ημέρες, μπορείς να πάρεςι το καλάθι σου και να πας στην ταράτσα. Μαγική θέα.

Θεατρική Παράσταση για μεγάλους– Ο Πατέρας

Και η γιορτή του χωρίς ένα ακόμα συμβολισμό αφιερωμένο σε εκείνον δεν γινόταν. Η θεατρική παράσταση Ο Πατέρας στο Θέατρο Αποθήκη ήταν ο βραδινός σταθμός μας. Μόλις 10 μέτρα πια δεξιά από το thefoundrysuitesathens.

Πόση ένταση, ηλεκτρισμό, ταραχή και αγριότητα μπορεί να αντέξει το σκηνή, η ζωή, ο άνθρωπος; Πόσο ευάλωτοι μπορεί να γίνουμε σε μικρές η μεγάλες αποτυχίες, ασυνεννοησίες, συναισθηματικές αιχμαλωσίες που σταγόνα, σταγόνα συσσωρεύονται και οδηγούν σε εκρηκτικά σύνολα; Και όλα αυτά όχι έξω στη γειτονιά, στην χώρα, στον κόσμο αλλά σε μερικά μόνο τετραγωνικά. Όσο από την κουζίνα, στην τηλεόραση, το μπάνιο και το δωμάτιο.

Ο Πατέρας, του Βασίλη Μπισμπίκη είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα πρόταση που σου προκαλεί αναστάτωση, συναισθηματική τρικυμία και προσπαθείς κάπου ανάμεσα στις βρισιές, στις φωνές, να πάρεις μέσα σου μια θέση, να καταλάβεις για να μπορέσεις τελικά ως δικαστής να αποφασίσεις με ποιου το μέρος θα είσαι τελικά, ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός. Κάτι μάλλον τελικά ανέφικτο. Γιατί στις παθογενείς καταστάσεις δεν υπάρχει θύμα και θύτης, νικητής και ηττημένος. Η μάχη μοιάζει αέναη.

Μια παράσταση που έχει «κουμπώσει» στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα (το αρχικό έργο του Στρίνμπεργκ έχει γραφτεί το 1887), με όρους ακραίου ρεαλισμού, βωμολοχίες, σωματική βία, και συνεχείς εντάσεις. με τις απαραίτητες δόσεις μαύρου χιούμορ. Κλαις, σοκάρεσαι και ταυτόχρονα γελάς. Πολύ καλή η μουσική επένδυση που συμμετέχει και λειτουργικά στο έργο, Doors, David Bowie, Pink Floyd και Rory Gallagher.

Ξεχωρίζουν για εμένα προσωπικά οι Τάσος Ιορδανίδης, Ιωσήφ Ιωσηφίδης ιδιαίτερα ο δεύτερος με το εξαιρετικό, κοφτερό και τραχύ κείμενο που του έχει δοθεί και το αποδίδει απολύτως φυσικά.

Χριστουγεννιάτικη Μαγεία στο ΚΠΣΙΝ

Βρεθήκαμε φυσικά την επόμενη κιόλας ημέρα με τα κορίτσια και απολαύσαμε τη χριστουγεννιάτικη μαγική ατμόσφαιρα στο ΚΠΣΙΝ που φέτος νομίζω ότι πρωταγωνιστές είναι οι φωτεινές εγκαταστάσεις. Στο ξέφωτο μπορείς να δεις  το Large Pendulum Wave, μια σειρά δηλαδή από 15 φωτεινές σφαίρες να αιωρούνται παράλληλα από μια κατασκευή ύψους 12 μέτρων. Οι σφαίρες αφήνονται ταυτόχρονα να κινηθούν ελεύθερες και εσύ μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες να βλέπεις αυτό το φωτεινό χορευτικό θέαμα που ταλαντεύεται ανάμεσα στην αρμονία και το χάος.

Το Infinite Support που δεν κατάλαβα αμέσως τι ακριβώς ήταν γιατί αρχικά πίστεψα ότι ήταν ένα περίεργο spaceship. Ωστόσο διαβάζοντας διαπίστωσα πως πρόκειται για ένα έργο που αποτελείται από δυο μεγάλες φωτεινές “φωλιές” που στηρίζονται η μία πάνω στην άλλη. Μπορείς μέσα τους να μπεις και να χαζέψεις αλλά και να αλληλεπιδράσεις με τους πολλαπλούς καθρέφτες γύρω του. Σχεδιαστές αυτού του έργου οι LightForm, μια ομάδα τεσσάρων καλλιτεχνών και στενών φίλων, που στηρίχθηκαν στην ιδέα του πώς θα ήταν η φιλία αν ήταν αντικείμενο.

Και φυσικά το ανεπανάληπτο The Pool που βρίσκεται στο Λαβύρινθο, και εμπνέεται από τις χιλιάδες φωτεινές λιμνούλες που άφησε πίσω της η άμπωτη σε μίαν ακτή της Αυστραλίας, κάτω από το φως του φεγγαριού.

Εφηβική Θεατρική παράσταση – Μια μέρα Χωρίς

Χάρηκα γιατί ενώ αρχικά ο κόσμος λίγος, λίγο πριν την έναρξη της παράστασης το θέατρο είχε πολλούς καθήμενους εφήβους. Και ενώ όλοι τους αρχικά συνομιλήσουν έντονα, με αστεία, γέλια, όταν οι 4 ηθοποιοί εμφανίστηκαν στην σκηνή, δεν ακουγόταν ψίθυρος.

Και η νέα εφηβική παράσταση «Μια μέρα Χωρίς», με κείμενο που διαμορφώθηκε μέσα από συνεντεύξεις που δέχτηκαν να δώσουν έφηβοι, γονείς και θεραπευτές που συμμετέχουν στα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ με στόχο την αντιμετώπιση της εξάρτησης από το Ίντερνετ- ξεκίνησε.

Μέσα σε ένα λιτό αλλά άκρως λειτoυργικό σκηνικό παρακολουθούμε μέρος της ζωής του Άλεξ ενός εφήβου που μετά το διαζύγιο των γονιών, βιώνει την απόλυτη μοναξιά κυρίως, λόγω της ουσιαστικής αλλα και τυπικής απουσίας τους, και έχοντας χαμηλά επίπεδα αυτοεκτίμησης αναζητά την ανθρώπινη επαφή. Κλεισμένος στο σπίτι του, βρίσκει μόνη διέξοδο τα ηλεκτρονικά παράθυρα. Φτιάχνει ένα ψεύτικο προφίλ στο Instagram και δημιουργεί ένα διαφορετικό εαυτο, πιο άνετο και σέξι και στο επόμενο δοκιμάζει να παίξει Fortnite. Και εθίζεται. Ο κόσμος του; Μοναξιά και εθισμός.

Η μόνη που φαίνεται να τον νοιάζεται είναι η Ντόπη αλλά δυστυχώς εκείνος την απαξιώνει κα την περιφρονεί και στο πρόσωπό της βλέπου τον αντίποδα του εθισμού: είναι ένα κορίτσι που διαβάζει βιβλία και δεν έχει καμια σχέση με το διαδίκτυο.

Η Εύα Οικονόμου-Βαμβακά έχει δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα παράσταση, που με ιδιαίτερη επιτυχία έχουν ενταχθεί στοιχεία ντοκουμέντα ερευνών τόσο για το ίδιο το παιχνίδι αλλά και στατιστικά στοιχεία για τον κόσμο μας όπου η ηλεκτρονική ζωή έχει δώσει την θέση της στην πραγματική.
Μια παράσταση που κάθε έφηβος θα πρέπει να δει, για προβληματισμό και συζήτηση στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. 
Παίζουν οι: Βαγγέλης Αμπατζής, Δημήτρης Μαγγίνας, Μαριλένα Μόσχου, Ναταλία Πελέκα

Διαβάσαμε το Πες Κατι από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Η Βάλια (μικρη) είναι ασταμάτητη στο λόγο της. Θα έλεγα φλύαρη. Και αν και τις περισσότερες φορές το απολαμβάνουμε, υπάρχουν στιγμές που η ταχύτητα της εκφοράς λόγου της, μοιάζει με τρυπάνι στο μυαλό. Άκομψα θα έλεγα, της το έχω αναφέρει θέλοντας να της τονίσω πως για να μας ακούσει ο ακροατής μας, όποιος και αν είναι ο ρόλος του ή σχέση μας μαζί του, τα λόγια μας πρέπει να έχουν αξία, σημασία, να είναι σωστά τοποθετημένα με λέξεις σε προτάσεις που έχουν διακριτή μία αρχή, μια μέση και ένα τέλος, και να εκφέρονται την κατάλληλή στιγμή ώστε να κερδίσουμε την προσοχή του.

Το βιβλίο του Peter Reynolds με τίτλο Πές Κάτι!!!! ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Βασικό μήνυμα του η σημασία να μιλάμε όταν νιώθουμε ότι το άδικο πνίγει εμάς ή κάποιον διπλανό μας. Παρότρυνση του: αν έχεις µια καταπληκτική ιδέα… πες άτι! Αν δεις µια αδικία… πες κάτι!
Κάθε µέρα ο καθένας από µας έχει την ευκαιρία να µιλήσει, να πει κάτι µε τη στάση του, µε τις πράξεις του, µε τη φωνή του. Υπάρχουν τόσοι τρόποι να πεις ποιος είσαι, τι σκέφτεσαι, τι πιστεύεις… Το τρυφερό αυτό βιβλίο, ενθαρρύνει με ένα παιχνιδιάρικο, κομψό και χιουμοριστικό τους µικρούς να βρουν τη φωνή τους και να τη χρησιμοποιήσουν μήπως και ο κόσμος μας γίνει καλύτερος. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

• Είδες μαμά. Το βιβλίο λέει να πω κάτι
• Ναι αγάπη μου να πεις. Κάτι με νόημα, με αξία, την κατάλληλη στιγμή, και στον κατάλληλο χώρο. Και σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι την θλίψη σου για τις στιγμές που ΄ίσως έχω φρενάρει το λόγο σου. Να συνεχίσεις.

H ζωή μας μια βόλτα θα είναι. Με την συνείδηση της τρωτότητάς μας, απολαύστε την όσο περισσότερο αντέχουν οι στιγμές σας. Δεν θα είναι πάντα απολαυστική, άλλοτε πικρή, άλλοτε βαρετή και άλλοτε όμορφη και «ξεσηκωτική». Αλλά για να είναι κάτι, πρέπει να την κάνεις πρώτα Στο τέλος, ρίξε ένα βλέμμα προς τα πίσω και τότε αποφάσισε σε ποια κατηγορία αναμνήσεων θα την κατατάξεις. Και μην ξεχνάς – ότι για να δώσεις, να προσφέρεις σε όλους εκείνους που εξαρτιόνται από εσένα πρέπει πρώτα εσύ να είσαι δυνατή. Δώσε αέρα, δώσε χώρο για να κοιταχτείς και να συνομιλήσεις με εσένα. Θα εντυπωσιαστείς με όλα αυτά που έχεις ξεχάσει πως σου αρέσουν. Γιατί τόσο χρόνια φρόντιζες κάποιους άλλους.

Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές. Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους!

Ο. Ελύτης

Υ.Γ. Καμία από τις παραπάνω αναφορές δεν αποτελεί αποτέλεσμα εμπορικής συμφωνίας

Ocean en Illumination - Μια διαδρομή μαγευτική ανάμεσα σε γιγαντιαία φωτεινά γλυπτά των θαλασσών Ο Άρης Δημοκίδης μας μιλάει για τους Αόρατους Ρεπόρτερ του Βόλτα στα βιβλία και στις γεύσεις στην Αθήνα - Εξάρχεια 2nd Bobo’s Festival - Βρεθήκαμε και είδαμε