
Επισκεφθήκαμε την Art Athina
Επισκεφθήκαμε την Art Athina
Ήταν η τελευταία ημέρα σήμερα για το πολυσυζητημένο ετήσιο εικαστικό γεγονός της χρονιάς, την 21η διοργάνωση της Art Athina-Διεθνής Συνάντηση Σύγχρονης Τέχνης και από το πρωί είχα ξεκινήσει την εισαγωγή μου στα παιδιά ώστε να τα πείσω για μια επίσκεψη. Αν και διστακτικά στην αρχή, καταφέραμε έγκαιρα να σηκωθούμε και να κατηφορίσουμε τη σχεδόν άδεια Λεωφόρο Συγγρού προς το Δέλτα Φαλήρου και το γήπεδο Γηπέδο TaeKwonDo.
Η Art Athina 2016 σε συνεργασία με την ΑΣΚΤ επέλεξαν να τιμήσουν τον καλλιτέχνη και καθηγητή γλυπτικής Γιώργο Λάππα, ο οποίος χάθηκε πρόωρα πριν λίγους μήνες, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο χώρο της τέχνης.
Καταγοητεύτηκαν από την πρώτη κιόλας στιγμή. Ένα μεγάλο κύμα εικαστικών δράσεων με ποικίλες εικαστικές εφαρμογές – φωτογραφία, ζωγραφική, γλυπτική, video installations. Πολλές οι ξένες συμμετοχές και πολλές οι διαδραστικές προσκλήσεις. Platforms Projects, Talks, Contemporary Art Athina, Kids-Lab μερικές μόνο από τις δράσεις.
Και τα κορίτσια εκεί έτοιμα να ρουφήξουν τα πάντα. Με διαφορετικής έντασης ενδιαφέρον φυσικά καθώς συχνά τη Βάλια στα 4 της της απασχολούσε περισσότερο η καντίνα της έκθεσης και λιγότερο τα εκθέματα αλλά με την Αλίκη να αναλωνόμαστε πυκνά συχνά σε αναλύσεις ενός πίνακα ζωγραφικής.
Πρώτη και μεγάλης διάρκεις στάση έγινε στο έργο της εικαστκού Nvine G. Khan-Dossos με τίτλο Capacity (χωρητικότητα). Με αφορμή την μικρής διάρκειας φιλοξενία προσφύγων στο γήπεδο του TaeKwonDo η εικαστικός δημιούργησε μία μεγάλη τοιχογραφία που στόχο έχει να αποτυπώσει αυτή τη διαφορετική πρόσφατη χρήση του γηπέδου και διαπραγματεύεται ακριβώς αυτή τη γρήγορη εναλλαγή χρήσης του. Έτσι οι θεατές καλούνται να πάρουν τα πινέλα και τα χρώματα και να βοηθήσουν το χρωματισμό των πολλών μορφών που συνθέτουν τη χωρητικότητα του κτιρίου που χρησιμοποιήθηκε με ένα τέτοιο ριζικά διαφορετικό τρόπο.
Πολλαπλές οι επόμενες στάσεις μας με αγαπημένη εκείνη στο εκθετήριο του ELCulure Magazine και τις διαδραστικής αλλά και δημιουργικής έρευνας που διεξήγαν θέτοντας ερωτήματα όπως Ιδιωτικές χορηγίες ή κρατικές επιχορηγήσεις, Έχει θέση η μαρτυρία ενός τρομοκράτη σε ένα Θέατρο, όπου οι θεατές ήταν ευπρόσδεκτοι να σημειώσουν σε ένα Post it την απάντησή τους.
Έτσι η Αλίκη στην ερώτηση Graffiti: Τέχνη ή μουτζούρα απάντησε
“η Τέχνη υπάρχει και στη μουτζούρα”!
Και έτσι κάπως συνεχίσαμε στην επόμενη στάση μας και το Kids Lab που με αφορμή τον εορτασμό των 100 χρόνων του Νταντά, φιλοξενούσε μια large -scale εγκατάσταση εμπνευσμένη από την “τυχαία ποίηση” του Tριστάν Τζαρά και το γλυπτό του Mαν Ρέι “To Aίνιγμα του Iζιντόρ Ντυκάς”.
Έτσι κάπως έπρεπε να σηκώσουμε τυχαία 5 λέξεις από τα πάτωμα και να σχηματίσουμε μία πρόταση, ένα ποίημα σε μία προσπάθεια να αποκαλύψουμε ποιο το γλυπτό που ήταν κρυμμένο κάτω από το ύφασμα.
Σταθήκαμε μπροστά σε πίνακες, μικρούς και μεγάλους, σε ψηφιδωτά και έργα τέχνης περίεργα, ακαθόριστα, κάποιες φορές χιουμοριστικά και άλλες ακαταλαβίστικα αλλά κάθε φορά με ενδιαφέρον και σεβασμό, διάθεση για γνώση και ανάλυση – όση αντέχαμε και όση μπορούσαμε.
Και μέσα μου σκεφτόμουν ότι για εμένα πολλές από αυτές τις εικόνες είναι άπιαστες, ασύλληπτες, αποτέλεσμα ταλέντου απύθμενης φαντασίας που εκείνες όπως και όλα τα παιδιά της ηλικίας τους διαθέτουν όχι σε σταγόνες αλλά σε κύματα ωκεανού. Κάθε φορά που η Βάλια αρχίζει να παίζει ή να διαβάζει με το δικό της τρόπο μία εφημερίδα ή ένα βιβλίο χωρίς ακόμα να ξέρει την αλφαβήτα, ξέρεις ότι έχει ανοίξει η πόρτα της Νάρνια και όλα τα αξιοπερίεργα πλάσματα έχουν θέση σε αυτό το δικό της κόσμο. Και κάθε φορά που η Αλίκη θα κοιτάξει ένα περίεργο πίνακα ξέρει να συνθέσει μία διαφορετική ιστορία από εκείνη που τα δικά μου ενήλικα μάτια κατανοούν.
Η τέχνη ωθεί τα παιδιά να αποκωδικοποιήσουν τη γλώσσα της εικόνας, να τη χρησιμοποιήσουν και να τη θέσουν υπό αμφισβήτηση, ενώ ταυτόχρονα καλλιεργεί την αισθητική τους αντίληψη, ενεργοποιεί τη φαντασία, τη κρίση και τα συναισθήματα τους.
Ας ακολουθούμε όλοι τους δρόμους της Τέχνης στις πόλεις μας, στις γειτονιές μας, χέρι χέρι με εκείνα. Όχι για να διαπρέψουν ως καλλιτέχνες μήτε για να δημιουργήσουν αριστουργήματα. Αλλά για να γίνουν περισσότερο άνθρωποι. Γιατί η τέχνη είναι δρόμος – δρόμος προς τη δημιουργία, την εξερεύνηση, την αμφισβήτηση, την κριτική σκέψη, την εν συναίσθηση.
x
To άρθρο Επισκεφθήκαμε την Art Athina έχει γραφτεί για το Blog.aliceonboard.gr, ενώ το φωτογραφικό υλικό είναι προσωπικό.
you may also like:
No Comments Yet!
No one have left a comment for this post yet!
WRITE A COMMENT ON THIS POST