Η Barbie ξαναχτυπά. Αυτή τη φορά όμως δεν την φοβάμαι!

Δεν έχω παίξει μαζί τής στην παιδική μου ηλικία. Όχι γιατί ήμουν «ανώτερο και καλλιεργημένο δήθεν» παιδί απλά δεν έπαιζα ποτέ με κούκλες και ειδικά με κούκλες που είχαν μέσα μου κάτι απωθητικό – κάτι πολύ ροζ. Είχε κάτι που με τρόμαζε. Γιατί πως να το κάνεις: δεν είχε καμία σχέση μαζί μου. Έγινα μάνα και κάπως ξαφνικά χωρίς καμία προειδοποίηση άρχισε να με απασχολεί για την προσωπικότητά της, για τις ενδυματολογικές της επιλογές, για τα κουρέματά της για τις παρέες της. Γιατί απλά η κόρη μου, μικρή τότε έπαθε Barbieμανία. Πως το κόλλησε μη με ρωτάς, γιατί απλά δεν το κατάλαβα. Απλά αποφάσισα να ΜΗΝ το πολεμήσω. Γιατί αυτά που εγώ έβλεπα στη Barbie δεν ήταν κάτι που έβλεπε και η κόρη μου.

Στα μάτια της, η Barbie ήταν απλά μία κούκλα που εύκολα μπορούσε να πιάσει με τα μικρά της χέρια, και που απλά όλα της τα ρούχα άστραφταν. Αυτό ήταν. Τελικά η μανία της, δεν ήταν η Barbie αλλά τα glitter γεμάτα ροζ ρούχα και αξεσουάρ της. Ποτέ δεν αναρωτήθηκε αν η Barbie έχει ίδιο σώμα ή καλύτερο σώμα με εκείνη. Γιατί απλά δεν συζητάμε τέτοια θέματα στο σπίτι. Ποτέ δεν αναρωτήθηκε αν τα μαλλιά της Barbie είναι φυσικό ξανθό ή πλατίνα ανταύγεια. Γιατί απλά δεν το συζητήσαμε.

Ξέρω όμως πως σε ένα βαθύτερο επίπεδο αντίληψης, ένα τέτοιο πρότυπο μπορεί να καταγραφεί μέσα της ως το ιδεώδες. Να γίνει ένα πρότυπο άπιαστο, μη ρεαλιστικό και να ξεκινήσει εν αγνοία της ένα ανελέητο κυνηγητό της τελειότητας. Μίας τελειότητας που μπορεί να σε ρημάξει και να σε ρίξει στα τάρταρα της ύπαρξής σου. Και είναι ένα λεπτό και ευαίσθητο σημείο όπου και εμείς οι γονείς πέραν των παιχνιδιών έχουμε τη δική μας ευθύνη.

Και αυτό είναι κάτι που με φοβίζει. Η προσκόλληση σε ένα λανθασμένο εκτός πραγματικότητας ιδανικό που θα την κάνει να κοιτάζεται στον καθρέφτη και να αναρωτιέται αν είναι όμορφη αρκετά, αν είναι αδύνατη αρκετά και μήπως κάτι πρέπει να αλλάξει. Και ξαφνικά να κόψει το φαγητό χάριν μερικών κιλών που θα πρέπει να χάσει και κάπως έτσι δειλά δειλά να … χαθεί.

Έτσι κάπως, με αυτά και με αυτά, αυτή η κούκλα από την γέννησή της το 1959 και για δεκαετίες τώρα, έχει κατηγορηθεί για αλλοίωση και διαστρέβλωση των γυναικείων προτύπων με τη λεπτή της μέση, τα ψηλά και λεπτά της πόδια και τη ολίγο σκελετωμένη όψη της έχουν γίνει αφορμές για πολλές συζητήσεις ανάμεσα σε διάφορους κύκλους ψυχολόγων, μανάδων, και γενικότερα γυναικών που καλώς κατά τη γνώμη μου, επιδιώκουν την εγκαθίδρυση νέων υγειών προτύπων για το γυναικείο σώμα.
Είναι απίστευτο το γεγονός πως το 1963, η Barbie κούκλα, συνοδευόταν από οδηγίες για απώλεια κιλών με συμβουλές για να μην τρώνε.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν πως μετά την συνεχή πτώση πωλήσεων που υφίσταται η Mattel, παρουσιάζονται 3 νέοι σωματότυποι για την αγαπημένη κούκλα σε μία προσπάθεια να διευρύνουν την έννοια και τον ορισμό της ομορφιάς. Παράλληλα, προσθέτουν 7 διαφορετικούς τύπους δέρματος, 24 νέα στυλ χτενίσματος (ούτε που μπορώ να φανταστώ πόση έρευνα έκαναν) ανάμεσά τους κατσαρά μαλλιά με μπούκλες, afro, νέες αποχρώσεις όπως κόκκινο και καστανό (θα πληγούν οι εταιρείες που προωθούσαν την πλατίνα), αλλά και μπλε μαλλιά!!! Aν θέλετε μπορείτε να τις βρείτε και να τις αγοράσετε εδώ.

Φυσικά καλωσορίζουμε νομίζω όλοι αυτοί τους την στροφή, ακόμα και αν γνωρίζουμε πως βασικός λόγος είναι η επιδίωξη της ανοδικής πορείας των κερδών τους – άλλωστε εμπορική επιχείρηση είναι, όχι φιλανθρωπική. Σύμφωνα με άρθρο που διάβασα στην Guardian, έρευνα που διενεργήθηκε στο Ην. Βασίλειο το 2015, έδειξε πως το 40% των νέων ηλικίας 14 ετών, κυρίως κοριτσιών, δήλωναν απογοήτευση με το σώμα τους, και συνεχή υιοθέτηση εξαντλητικών διαιτών.

Είναι ένα πολύ μεγάλο και σημαντικό βήμα, εκείνο της ανάληψης ευθυνών των μεγάλων κατασκευαστών παιχνιδιών για τα μη ρεαλιστικά πρότυπα που προβάλλουν στα παιδιά. Όπως άλλωστε και εμάς των γονέων να φροντίσουμε για τη διαμόρφωση και ενίσχυση εκείνων των προτύπων που προάγουν και αποδέχονται τη διαφορετικότητα. Γιατί η ομορφιά δεν έρχεται σε ένα μέγεθος. Δεν έχει συγκεκριμένο χρώμα. Δε μπορεί κανείς να την περιγράψει.

Πόσες φορές αλήθεια δεν με έχουν πλησιάσει οι κόρες μου την ώρα που μακιγιάρομαι για να πάρουν και εκείνες ένα κραγιόν, μία μασκαρά και να κάνουν «στα ψεύτικα» όπως λένε ότι βάφονται και εκείνες. Και πάντα η απάντηση μου είναι

– Είστε όμορφες. Και θα είστε για πάντα όμορφες γιατί απλά έχετε θαυμάσιο χαμόγελο.

Και αυτό που θα προσθέτω από σήμερα και μετά είναι πως

Είσαι όσο όμορφη ή όσο άσχημη πιστεύεις ΕΣΥ πως είσαι. Εσύ έχεις τη δύναμη να αποφασίσεις για την έννοια της ομορφιάς. Κανείς άλλος δεν έχει αυτή τη δύναμη πάνω σου.

xxx

Kidthemall PJ's - For serious play Imagine the possibilities - Το νέο διαφημιστικό σποτ της Mattel για τη Barbie Some summer basics Spot on - New SS15 BOBO CHOSE collection