
Η ζωή δεν είναι μαυροπίνακας όπως μπορεί να ομορφύνει με έναν
Όταν τα παιδιά ήταν μικρότερα, θυμάμαι πόσο έντονη ήταν η επιθυμία να έρθει η Δευτέρα. Τα ΣΚ έμοιαζαν ατελείωτα και εξαντλητικά. Πρωινό ξύπνημα, σχεδόν από το χάραμα, απασχόληση πλήρης, τρέξιμο από εδώ και από εκεί μήπως και πέσουν, μήπως ακουμπήσουν κάτι επικίνδυνο, ετοιμασία πρωινού, φαγητού και μηδέν χρόνος για εσένα.
Και περνάει ο καιρός γρήγορα, και μεγαλώνουν. Μεγαλώνουν όμορφα, γίνονται περισσότερο ανεξάρτητα και όλα όσα έχεις μεταδώσει με κόπο τις περισσότερες φορές, τώρα βλέπεις τη συνέχειά του και το θαυμάζεις από μακριά, σιωπηρά τις περισσότερες φορές. Και τώρα τα ΣΚ δεν θέλεις να τελειώσουν. Κοιμάσαι όσο χρειάζεσαι, χωρίς για ξυπνητήρι τα παιδιά σου, το πρωινό ίσως να σε περιμένει στην κουζίνα από τα χέρια τους, αν όχι ολόκληρο, σίγουρα ο καφές πάνω στον πάγκο γράφει το όνομά σου στις σωστές αναλογίες ζάχαρης και γάλακτος γιατί ξέρουν, διαβάζεις εφημερίδα και πολύ συχνά σε ρωτούν για την επικαιρότητα, απολαμβάνεις το βιβλίο σου δίπλα τους, την ώρα που μιλάνε, ζωγραφίζουν ή διαβάζουν, μαζί επιλέγετε τη μεσημεριανή βόλτα κα το φαγητό σας.
Απολαμβάνεις κάθε μικρή στιγμή μαζί τους γιατί είσαι και εσύ και εκεί, συμμέτοχη στη ζωή τους, όχι φύλακας και προστάτης μόνο, αλλά φίλος, συμπορεύεσαι, παίζεις, συνομιλείς γελάς και συνδιαλέγεσαι. Και αυτά τα ΣΚ είναι γιατρικό, είναι το τρίτο κουδούνι στη δική σου σκηνή ότι το έργο που σκηνοθετείς είναι υπέροχο, είναι δικό σου και σε κάνει ευτυχισμένη.
Αυτά σκεφτόμουν καθισμένη σε ένα από τα ξύλινα τραπέζια του αγαπημένου μας Zampano για το κυριακάτικο brunch μας και τις παρακολουθούσα να φτιάχνουν τις δικές τους ιστορίες στο Chalk Mat”, ή το βιβλίο ζωγραφικής με μαυροπίνακα που παίρνουν συχνά μαζί τους. Το Calk mat της Jaq Jaq Bird είναι ένα φανταστικό προϊόν με μαυροπίνακα από τη μία πλευρά και σουπλά από την άλλη που είχε πολλαπλές τελικά δυνατότητες αφού μπορούν να ζωγραφίζουν ασταμάτητα, χωρίς σκόνη και λεκέδες. Ευτυχώς δηλαδή γιατί αν γέμιζε σκόνη το τραπέζι θα είχαμε πρόβλημα.
Μπορεί να μεγαλώνουν όμως πάντα σκεφτόμαστε να έχουμε μαζί μας κάποια διασκεδαστικά παιχνίδια που είτε μόνες είτε μαζί μας θα παίξουμε και θα απασχοληθούμε. Γιατί πλέον σε αυτή την ηλικία των κοριτσιών (7 η μία και 12 η άλλη) απολαμβάνουμε να τρώμε μαζί και να σχολιάζουμε ως κριτικοί γεύσης, να καλλιτεχνούμε μαζί και να γελάμε με τις τερατόμορφες φιγούρες που εγώ κυρίως δημιουργώ, και φυσικά να εξερευνούμε την πόλη μας και τις όμορφες γειτονιές της.
Πόσο υπέροχη θα ήταν η ζωή αν έμοιαζε με έναν μαυροπίνακα. Κάθε τι που κάνεις και δεν σου αρέσει, απλώς το σβήνεις και ξαναγράφεις. Και ξανά από την αρχή.
Π
you may also like:
No Comments Yet!
No one have left a comment for this post yet!
WRITE A COMMENT ON THIS POST