
Ένα πρωινό της καραντίνας #ημερα27η
Γράφει η Νάνσυ Κορακίδου
Φευγαλέες σκέψεις, ένα πρωινό της καραντίνας #ημερα27η, που θέλω να θυμάμαι. Μου αρέσει να ξυπνάω νωρίς. Μου έμεινε συνήθεια από την πρώτη καραντίνα, ιδίως όταν το επέτρεπε ο καιρός, που ξυπνούσα νωρίς, πολλές φορές πριν ξημερώσει και καθόμουν στο μπαλκόνι και χάζευα το ξημέρωμα, τα χρώματα του ουρανού , την απόλυτη ησυχία της γειτονιάς. Σε αυτή τη καραντίνα ΙΙ, δεν είναι έτσι ακριβώς το ξημέρωμα. Είναι κανονικό σκοτάδι τόσο πρωί αλλά εξακολουθώ να απολαμβάνω την απόλυτη ησυχία του σπιτιού. Του σπιτιού που το έχω όλο δικό μου γιατί, άνθρωποι και σκυλιά, ένοικοι τούτου του σπιτιού, ακόμη κοιμούνται βαριά. Μόνο ο σκύλος φονιάς ξυπνάει μαζί μου κάθε φορά. Παίρνει εδώ και χρόνια, κάθε πρωί φάρμακα για την καρδιά της που συνοδεύονται από λαχταριστό στικάκι με κρυμμένα μέσα τα φάρμακα. Όποτε έχει γίνει συνήθεια, εκείνη νομίζει και περιμένει το στικάκι, εγώ της δίνω κρυφά τα φάρμακα της. Kερδισμένες και οι δυο.
Οπότε τα πρωινά, είμαι μόνη μου και έχω την απόλυτη ησυχία. Συνήθως με τον πρωινό καφέ, χαζεύω τα φωτάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου που αναβοσβήνουν. Ησυχία, ηρεμία, ούτε WebEx, ούτε ιντερνετ που πέφτει, ούτε τίποτα. Συντονισμένη με τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια, σαν να συντονίζω και την ανάσα μου μαζί και γίνεται ένας διαλογισμός καραντίνα style. Αυτό που ο άνθρωπος προσπαθεί και βρίσκει τρόπους να κάνει ακόμη και μια βίαιη πραγματικότητα, ολόδικη του και συνήθεια, δεν θα πάψει να με εκπλήσσει ποτέ.
Κανονικά, μετά τον καφέ, ξεκινώ δουλειές σπιτιού για να είμαι έτοιμη όταν όλοι μπουν πίσω από την οθόνη του κομπιούτερ, να μπορώ και εγώ να αφοσιωθώ στην δουλειά μου. Μέχρι το πρώτο «σχολικό διάλλειμα» που θα αρχίσουν τα τοστ, οι χυμοί, τα θέλω κάτι γλυκό μαμά. Μέχρι να θελήσει να κατουρήσει ένα από τα σκυλιά. Μέχρι να ζητήσει κάτι η μάνα μου από τον επάνω όροφο. Μέχρι , μέχρι. Ε στα ενδιάμεσα, αφοσιώνομαι στη δουλειά μου. Όμως σήμερα δεν θα είναι έτσι. Σήμερα έχω πολύ πρωινό ραντεβού δουλειάς οπότε δεν έχω χρόνο για τέτοια. Ούτε χάζεμα στο δέντρο, καφές στο αμάξι, γρήγορο μάζεμα ότι φαίνεται και έξω από την πόρτα.
Μικρές συνήθειες της καραντίνας
Έχω ξεχάσει να ντύνομαι για επαγγελματικά ραντεβού. Τις τελευταίες μέρες, τις έχω περάσει με ντυσίματα «ότι φοράω μέσα στο σπίτι και από πάνω ένα μπουφάν». Τις ελάχιστες φορές που βγαίνω για σοβαρό λόγο από το σπίτι και όχι για βόλτα σκύλων ή σουπερ μάρκετ, έχω ξεχάσει τι πρέπει να βάλω και ζορίζομαι πολύ. Σήμερα τα είχα έτοιμα στο μυαλό μου αποβραδίς. Για να μην χάνω χρόνο. Σήμερα θα βαφτώ κιόλας. Μετά από καιρό. Μα για στάσου, τι να βαφτώ; Η μάσκα τα κρύβει όλα , καμιά φορά είναι και βολικό αυτό από μια ηλικία και έπειτα. Μόνο τα μάτια φαίνονται και αυτά με το ζόρι αν αποφασίσεις να βάλεις και γυαλιά. Θα βάψω τα μάτια. Έστω και αυτό, είπαμε σήμερα βγαίνουμε από το σπίτι.
Και εκεί, μεταξύ μάσκαρας και μολυβιού ματιών, νιώθω φόβο. Φοβάμαι. Κάθε μέρα και πιο πολύ. Φοβάμαι να έρθω σε επαφή με κόσμο , φοβάμαι τι μας ξημερώνει, φοβάμαι για τις μέρες που έρχονται, για την υγεία της οικογένειας μου και των ανθρώπων που αγαπάω. Φοβάμαι για τα εμβόλια που μας υπόσχονται, για τις δουλειές μας, για το πώς θα είμαστε μετά. Φοβάμαι για όλα. Βάφομαι και φοβάμαι. Και σχεδόν είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα αλλά κρατιέμαι για τη μάσκαρα που μπήκε με τέτοια τέχνη.
Είναι έτοιμο το «μακιγιάζ μόνο μάτια». Βάζω μάσκα να δω πως φαίνεται το μισό μακιγιάζ. Μια χαρά. Εξακολουθώ και νιώθω φόβο. Χαμογελάω με το ζόρι. Σκέφτομαι πως όλα θα πάνε καλά, δεν μπορεί. Τώρα χαμογελάω με την καρδιά μου. Και ας υπάρχει η μάσκα, φαίνεται ξεκάθαρα το χαμόγελο από κάτω. Το νιώθω. Τώρα χαμογελάω με την ψυχή μου και εκείνο το πρόσωπο, με το μισό μακιγιάζ και τη μάσκα, δείχνει ευτυχισμένο. Έστω και για λίγο.
Νιώθω ακόμη φόβο. Αλλά εξακολουθώ να ελπίζω για το καλύτερο. Και εύχομαι, το δεύτερο συναίσθημα να κερδίσει και να βγει αληθινό.
Καλά μας Χριστούγεννα και καλή «λευτεριά».
<3
Ευχαριστώ πολύ τη Νάνσυ Κορακίδου που δέχτηκε αυτή τη φιλοξενία στο Blog του Alice on Board. Η Νάνσυ Κορακίδου διατηρεί το προσωπικό της blog Mamas do and dont’s
you may also like:
No Comments Yet!
No one have left a comment for this post yet!
WRITE A COMMENT ON THIS POST