Last year in London

Πρόσφατα βρέθηκα με μία φίλη μου, που όλο χαρά μου ανακοίνωσε ότι μετακομίζει οριστικά στο Λονδίνο. Η χαρά μου τεράστια όχι τόσο για το όμορφο Λονδίνο- αγαπώ περισσότερο το Παρίσι αλλά αυτό αποτελεί κεφάλαιο προς συζήτηση- αλλά για τις δυνατότητες που σου δίνει μία νέα πόλη του εξωτερικού τη δεδομένη στιγμή. Το χαμόγελο που σκάς στο άκουσμα ενός νέου, ολοκαίνουργιου κεφαλαίου ζωής, μίας νέας πτήσης, μίας νέας πορείας. Η καρδιά μου έχει μαυρίσει με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και αν και η “μετανάστευση” δεν είναι πανάκεια, το φρέσκο ξεκίνημα φαντάζει συναρπαστικό και κάνει το στομάχι σου να νιώθει όπως όταν πρωτοερωτεύεσαι!

Και εγώ όταν πέρυσι τέτοια εποχή περίπου βρέθηκα τον Ιούνιο σε αυτή την πόλη, όταν πλέον είχα αποφασίσει το επόμενό μου βήμα, και το Alice on Board φάνταζε όλο και πιο κοντινό, βρέθηκα σε μία υπέροχη γειτονιά κοντά στο Notting Hill που φιλοξενεί μερικά από τα πιο όμορφα καταστήματα, cafe και organic εστιατόρια. Σε μία μας βόλτα λοιπόν στην αγορά του, κοίταξα ψηλά προς τον ουρανό και αυτή ήταν η εικόνα που αντίκρυσα.

Τα λοιπά είναι πλέον παρελθόν. Ελπίζω όμως σε ένα όμορφο μέλλον.

I believe in pink Η Μαχσά Αμινί άφησε μερικές από τις όμορφες μπούκλες των μαλλιών της έξω από το φράγμα της ιρανικής ηθικής Έφηβοι. Στοιβαγμένες φιλίες, στοιβαγμένες σκέψεις. Τριτοβάθμιες εξισώσεις