Κυριακή μεσημέρι, να θυμίζει κάτι από άνοιξη αφού τα γκρίζα σύννεφα έχουν πάρει ευτυχώς δρόμο, μετά από τρελό ξενύχτι από εκείνα που είχες να κάνεις από τα φοιτητικά σου χρόνιο και ακούω μέσω τηλεφώνου το πόρισμα: τελικά εμείς θα πάμε τα κορίτσια στο Θέατρο γιατί ο μπαμπάς δεν είναι στα κέφια του και θέλει να κοιμηθεί, μου ανακοινώνει η φίλη μου, μαμά φίλης της Αλίκης. Έτσι με τις προσκλήσεις που έχει παραλάβει από πηγή που πραγματικά δε γνωρίζω και φυσικά δε ρώτησα, βρέθηκα στο Badminton. Παράσταση: Ζέβρα Πυτζάμα. Τότε ούτε είχα διαβάσει ούτε γνώριζα. Ταράχτηκα όμως με την πολυκοσμία.
Μικροί και μεγάλοι έφθαναν από όλες τις εισόδους. Ευτυχώς όμως ο χώρος είναι αρκετός για όλους και η εξυπηρέτηση του προσωπικού άμεση ώστε αυτός ο κόσμος γρήγορα να μπει και να καθήσει.

Και να η αυλαία ανεβαίνει και εμφανίζεται η υπέροχη ριγέ κόκκινη λευκή ζέβρα και πάνω της η Ρία ή αλλιώς Καβαλερία Ρουστικάνα όπως τη λένε στα όνειρά της. Και αφού ολοκληρώνει το πολύ μελωδικό της τραγούδι εμφανίζεται η super μεγάλη για εμένα έκπληξη που ακούει στο όνομα “Ντιλεράς της Χαράς”, “Μαέστρος” ή αλλιώς Διονύσης Τσακνής των εφηβικών μου χρόνων οδηγώντας μία “μουσικλέτα”.

Και μέσα μου σκέφτομαι πόσο όμορφη διαδρομή θα μπορούσε να κάνει με αυτή του τη μουσικλέτα από τους Τερμίτες, και τις πολλές του συνεργασίες, με αγαπημένα τραγούδια όπως το “Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι“, το “Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον“, και να φθάσει στο σήμερα 2014 για να μελοποιήσει αυτή την παράσταση που σηματοδοτεί όπως λένε την επανένωση της Μαριανίνας Κριεζή με την Άννα Παναγιωτοπούλου μετά τη θρυλική Λιλιπούπολη.

Λοιπόν εγώ σε αυτό το άρθρο δεν θα το “παίξω” κριτικός τέχνης γιατί απλά δεν είμαι. Για αυτό και θα σου πω τους 10 δικούς μου λόγους που μου άρεσε αυτή η παράσταση.

1. Η μουσική από το Διανύση Τσακνή είναι πραγματικά άξια ακρόασης. Στο τέλος όλοι φεύγαμε από το θέατρο και σιγοτραγουσούσαμε «Ζέβρα Πυτζάμα, χλιμίντριζε ψυχή μας παιδική να μη χαθούμε μέσα στη ζωή». Το CD μπορείς να το αγοράσεις έξω από τη κεντρική σκηνή. Αξία 10,00 Ευρώ.

2. Γιατί μου έδωσε πάσα για “μουσικολόγια” με την Αλίκη. Μπόρεσα να μιλήσω στην Αλίκη για τις μουσικές που αγαπώ. Θυμήθηκα παλιά αγαπημένα τραγούδια, έβαλα ΜΕΛΩΔΙΑ FM στο αυτοκίνητο και τραγούδησα δυνατά με την Αλίκη να γίνεται κριτής μου – ευτυχώς της άρεσε η φωνή μου. Να είσαι καλά μαμά μου που με πήγες στη χορωδία όταν ήμουν μικρή και έτσι τώρα δε φαλτσάρω τρελά.
3. Γιατί είδα μεζεμένα 25 ελληνόπουλα με ταλέντο στο χορό και το τραγούδι. Με ενθουσιασμό και αισιοδοξία.
4. Γιατί ένιωσα ότι μπορείς τελικά με τη μουσική να πεις μια ιστορία χωρίς να περιαυτολογείς.
5. Γιατί με έλουσαν με σαπουνόφουσκες και γούσταρα τρελά! Τις κυνηγούσα με τα χέρια μου να τις “σκάσω” σαν μικρό παιδί
6. Γιατί οι “Ινδιάνοι” νίκησαν επιτέλους το “Κακό Λευκό” ακόμα και αν αυτός δεν έδωσε και τον καλύτερό του εαυτό (βλ. Λουδάρος)

7. Γιατί τελικά διαπίστωσα ότι υπάρχει και στα όνειρα άλλων ο παιδότοπος με τα αστέρια, εκεί όπου τα παιδιά μπορούν να ενσαρκώσουν τους ήρωες των παιχιδιών τους.
8. Γιατί μπόρεσε η Αλίκη να ακούσει και από άλλους ότι η “μόνη περιουσία μας είναι η φαντασία μας“. Είχε βαρεθεί να το ακούει μόνο από εμένα.
9. Γιατί έλεγα πολύ συχνά “ουάου” στις απλές και συνάμα υπέροχες κατασκευές που ο Γιώργος Γαβαλάς και ο Γιάννης Μουρίκης είχαν σχεδιάσει να προσθέτουν στα σκηνικά ανάλογα με τις σκηνές (λάτρεψα τις τεράστιες μέδουσες στη σκηνή με το βυθό κάτω από το νησάκι της φώκιας και τα κρεμαστά αστέρια στην αρχική σκηνή)
10. Γιατί η Αλίκη το απόλαυσε!

Αν λοιπόν σας βγάλει ο δρόμος σας από εκεί ίσως αξίζει να το δείτε. Δυστυχώς φωτογραφικό υλικό δε μπορεσα να βρω πλούσιο ακόμα.

Κρατήσεις μπορείτε να κάντε εδώ και τα εισιτήρια κυμαίνονται από 5,00-15,00 Ευρώ. Άλλες κριτικές γα την παράσταση μπορείτε να διαβάσετε εδώ, και εδώ,

xxx

Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων - Είδαμε O Ραφτάκος των λέξεων. Μία οικοτεχνία συναισθημάτων που απολαύσαμε Ο Έμπορος της Βενετίας διασκευασμένος για παιδιά- Ο Σαίξπηρ μιλάει στα μικρά παιδιά χωρίς φόβο Είδαμε το Φανταστικό Χωριό στο μικρό Γκλόρια - Ποιό Φανταστικό δε γίνεται!