Γεννήθηκε σαν σήμερα πριν από 3 ολόκληρα χρόνια. Σήμερα Τη θαύμασα να φοράει τη μπλέ στολή της για να γίνει ένα από τα πολλά πουλάκια της σχολικής της παράστασης για να πετάξει στη χώρα των θαυμάτων. Την ένιωσα να με αγκαλιάζει σφιχτά όταν την ρώτησα αν είναι ευτυχισμένη.

Σήμερα είχα την μεγάλη χαρά να τη βλέπω πάνω σε μία τεράστια σκηνή να κουνάει άτσαλα το σώμα της, να σηκώνει τα χέρια της και με το φωτεινό της έντονο βλέμμα να με αναζητάει μέσα στο πλήθος των θεατών που είχαν σηκώσει όλοι τα χέρια τους χαιρετίζοντας τα δικά τους παιδιά.

Σήκωσα το κινητό μου τηλέφωνο και προσπάθησα να την φωτογραφίσω. Αλλά έκλεισα να μάτια μου για να κρατήσω αυτή της την εικόνα στο μυαλό μου ως θύμηση για να της την περιγράψω σε μερικά χρόνια όταν μεγάλη πια θα θέλω να της διηγούμαι τα μικρά αυτά της επιτεύγματα. Γιατί εμείς οι γονείς, εκτός από τη μεγάλη μας ευθύνη να τα μεγαλώσουμε σωστά και να τους δείξουμε το δρόμο του δίκαιου και του σωστού, να τους μάθουμε να σκέφτονται με κρίση και φαντασία, να τους δείξουμε το δρόμο της συμπάθειας και της καλοσύνης έχουμε αναλάβει και για αυτά τον πολύ σημαντικό ρόλο της διαφύλαξης ολόκληρης της παιδικής τους ηλικίας, των παιδιkών τους αναμνήσεων.

Έχουμε αναλάβει για αυτούς να γίνουμε η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων που αφού ξυπνήσουν από το παιδικό τους όνειρο και είναι πια ενήλικες, εμείς θα τους χτυπήσουμε τρυφερά τον ώμο και θα τους θυμίσουμε πως όλα αυτά δεν ήταν όνειρο. Θα τους θυμίσουμε ότι υπάρχει ο καπελάς των ονείρων τους και πως μπορούν ότι έχουν δει ζωγραφισμένο στο δικό τους ουρανό, να γίνει η αληθινή ζωή τους. Θα τους θυμίσουμε ότι η τρέλα είναι θεμιτή στη ζωή και πως μπορούν να ακολουθήσουν το δικό τους μονοπάτι όσο διαφορετικό και αν αρχικά μπορεί να δείχνει. Άλλωστε είμαστε όλοι τρελοί εδώ!

Χρόνια πολλά γλυκιά μου,

Ανάμεσα στο όχι και στο ναι γινόμαστε 4 και προχωράμε. Τι θα κάνετε το ΣΚ; Μερικές ιδέες H ζωή μου μια βόλτα Full του κόκκινου. Της αγάπης. Βάλια.