Το Ταξίδι – Στην εφηβική σκηνή του Μικρού Εθνικού Θεάτρου

Σβήνουν τα φώτα. Στη σκηνή μια βαλίτσα και πολλά παιδιά, έφηβοι κυρίως αλλά και νεαροί ενήλικες. Η βαλίτσα αλλάζει χέρια. Άλλοτε ελαφριά και ευδιάθετη και άλλες φορές βαριά, ασήκωτη λες και το κακό όλου του κόσμου ριζώθηκε στον πάτο της. Μας συστήνονται και αμέσως νιώθουμε οικεία – θεατές και ηθοποιοί, ηθοποιοί και θεατές.

20 νεαρά άτομα, Έλληνες και πρόσφυγες, πρόσφυγες και Έλληνες σε μία κοινή γλώσσα, απλή γιατί είναι πανανθρώιπνη μας εξιστορούν τις δικές τους ιστορίες. Αρχικά τα όνειρά τους και στη συνέχεια της ματαιώσεις τους, τις ακυρώσεις που σφύζουν από πόνο. Σου κόβουν την ανάσα με κάθε τους δήλωση: νόμιζα πως η ειρήνη είναι δεδομένη, νόμιζα πως θα ξαναέβλεπα τον πατέρα μου, νόμιζα πως η αποδοχή είναι δεδομένη, νόμιζα πως το να είσαι παιδί θα ήταν διασκεδαστικό, νόμιζα ότι η ζωή είναι απλή.

Σε πνίγουν με την αλήθεια τους. Μια αλήθεια που μοιράζονται σαν ένα καθημερινό νέο, ένα κοινωνικό σχόλιο στις γειτονιές που όμως σου προκαλεί ρίγος, θέλεις να φωνάξεις για να διώξεις το κόμπο που σου έχει κλείσει το λαιμό. Και επικοινωνούν με χειρονομίες, με λέξεις που βγαίνουν άλλοτε αβίαστα και άλλοτε με δυσκολία, αγκαλιάζονται, κοιτάζονται με φλογερό βλέμμα, βουρκωμένα μάτια, γελάνε, γαργαλιούνται, μουρμουρίζουν και όλα αυτά με ρυθμό και ένταση σωστά τοποθετημένα με οδηγό τους τους δύο μουσικούς (Νίκος Καρύδης και Αλέξης Κωτσόπουλος) που μοιάζουν να χορεύουν αγκαλιά με τις νότες που γίνονται σκέψεις.

Τα όργανά τους ένα πιάνο, ένα βιολοντσέλο, μερικά πνευστά αλλά και τα χέρια τους, το στόμα τους και μερικά ευρηματικά αυτοσχέδια στοιχεία όπως μια μεταλλική επιφάνεια που άλλοτε πυροδοτεί τους βομβαρδισμούς στην εμπόλεμη ζώη που έχει μετατραπεί το σπίτι τους και άλλοτε γίνεται ο απαλός ήχος της θάλασσας και των κυμάτων του πελάγους όταν φθάνουν πια στις ακτές.

Το Ταξίδι

Η παράσταση το Ταξίδι είναι μία σε συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με την Unicef και σε χρηματοδότηση της Γενικής Διεύθυνσης Ευρωπαϊκής Πολιτικής Προστασίας και Επιχειρήσεων Ανθρωπιστικής Βοήθειας (DG-ECHO). Ένα θέατρο από, με και για έφηβους, έχει δημιουργήσει ένα μωσαϊκό από τις ανησυχίες και τα οράματά τους και προσκαλεί όλες τις γενιές θεατών να το μοιραστούν μαζί της. Το έργο προέκυψε μετά από ένα θεατρικό εργαστήριο διάρκειας 8 περίπου μηνών.

Η ιστορία του έργου δεν είναι άλλη από εκείνη 2 εφήβων που φεύγουν από την ανατολή αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στη Δύση. Αυτό που θα αντιμετωπίσουν όμως δεν έχει καμία απολύτως σχέση με ότι είχαν φανταστεί.

Η σκηνοθετική ματιά της Σοφίας Βγενοπούλου με ευαισθησία έχει ακουμπήσει όλες τις πτυχές ενός ζητήματος που φλέγεται αλλά δεν έχει μείνει μόνο εκεί, παρά έχει προχωρήσει ένα ακόμα βήμα. Σπείρει ξανά την ελπίδα, τη χαρά, την ομόνοια και την αισιοδοξία σαν συστατικά της ζωής πάνω στη σκηνή και προσκαλεί και εσένα ως θεατή να χορέψεις μετά το θρήνο και την απώλεια. Σου θυμίζει πως η ζωή είναι ένα παζλ που το κακό εναλλάσσεται με το καλό, ο πόνος δίνει συχνά τη θέση του στη χαρά.
Η γλώσσα η θεατρική είναι ικανή να κάνει τα πράγματα υποφερτά, σχολίασε η ίδια σε συνέντευξή της.

Φύγαμε και οι δύο μαγεμένες. Κοιτούσα την Αλίκη και το πρόσωπό της ήταν φωτισμένο. Και όταν βγήκαμε από το Θέατρο και τη ρώτησα πως της φάνηκε απλά μου είπε:
– Μαμά ήταν υπέροχο. Απλά δαν καταλαβαίνω γιατί γίνονται ακόμα πόλεμοι; Τι έχουν να κερδίσουν;

Το Ταξίδι έχει 2 ακόμα παραστάσεις: σήμερα 12/05 και αύριο Κυριακή 13/05 στη σκηνή του Θεάτρο Rex, Πανεπιστημίου 48. Μην το χάσετε
Η είσοδος είναι δωρεάν με δελτία εισόδου.

«Χίλιες και μία ιστορίες» στο Μικρό Εθνικό: Ένα μωσαϊκό ανατολής και δύσης με μια ποπ και λαϊκή διάθεση Η Τραμπάλα του Στιούαρτ Μέλτον στο Μικρό Εθνικό Θέατρο - Είδαμε και γράφουμε Μόμο – Μια προσωπική Ιστορία Ο Σιμιγδαλένιος στο Εθνικό Θέατρο