Κάθε απόγευμα, ειδικά τώρα που ο καιρός μας χαμογελάει, βάζουμε την αθλητική μας περιβολή και ότι τελοςπάντων βρίσκεται ξαπλωμένο στο πάτωμα και κατεβαίνουμε στην παιδική χαρά της γειτονιάς. Την έφτιαξαν, την σουλούπωσαν, της έκαναν ένα γερό facelift, ευχαριστώ κάθε ημέρα το Μέγα Μάγιστρο της Ελληνικής Δημοκρατίας που πλησιάζουν εκλογές- μήπως να σκεφτούν να τις κάνουν ανά εξάμηνο, θα είχε πλάκα, θα γίνόταν χαβαλές και θα ολοκλήρωναν και κανά έργο (παρένθεση όλα αυτά) και έχει γίνει αξιοζήλευτη πραγματικά.

Παιδιά από όλες τις γωνιές της γειτονιάς αλλά και διπλανών συνοικιών, συγκεντρώνονται εδώ καθημερινά. Μαμάδες ανταλάσσουν κουβεντούλες, γνωρίζονται, γελάνε, παιδιά σκαρφαλώνουν στο νέο πιο εξελιγμένο “γύρω γύρω όλοι”, μοιάζει λίγο με ένα ιπτάμενο δίσκο και απογειώνονται, όλα μαζί, καμιά 15αριά παιδιά, γνωστά και άγνωστα μεταξύ τους με γαργαλιστική διάθεση ξεφαντώματος, τρέχουν και ανεβαίνουν στη μπλε σαμπρέλα που έχει τοποθετηθεί – υποψιάζομαι ότι στην ανάπλαση αυτής της παιδικής χαράς κάποιος είχε μπόλικο κέφι, και μεταμορφώνονται σε πειρατές, κουρσάρους, γοργόνες και μάγκες, ναι τους καούω με τα ίδια μου τα αυτιά και γελάνε, γελάνε με την καρδιά τους βρε παιδί μου.

Και εμείς τα θαυμάζουμε και σκεφτόμαστε πόσο πολύ έχουν μεγαλώσει, και πόσα έχουν κατακτήσει και νοερά ταξιδεύουμε στα πρώτα τους χρόνια: τις ημέρες που μπουσούλισαν, που περπάτησαν, που άρθρωσαν τις πρώτες τους λέξεις, που πέταξαν την πάνα, που άρχισαν να πιάνουν τα πινέλα και να ζωγραφίζουν, που έμαθαν ποδήλατο, που άρχισαν να μαγειρεύουν μαζί μας, να σκαφαλώνουν δέντρα, να τρέχουν, να φτάνουν στην κορυφή του τοίχου αναρρίχησης, που έμαθαν να γράφουν και να διαβάζουν, να δημιουργούν φιλίες.

Και εμείς να τους χειροκροτούμε, να τους ενθαρρύνουμε να προχωρήσουν, να κάνουν “ένα βήμα” παρακάτω, να κατακτήσουν μία ακόμη μικρή ή μεγάλη κορυφή, να περάσουν στο επόμενο επίπεδο και να κερδίσουν και ένα κανονάκι, κάποιες φορές με υπομονή και ηρεμία αλλά και κάποιες άλλες με αγωνία, ανυπομονησία, άγχος μήπως και δεν τα καταφέρουν, μήπως και δεν ικανοποιήσουν το τρελό μας όνειρο για παιδιά επιτυχημένα, πανέξυπνα, δυναμικά, πολυτάλαντα, κοινωνικά. Παιδιά που όλοι θα θαυμάζουν και θα θέλουν να έχουν στις παρέες τους.

Και μετά το βλέμμα μου πέφτει σε εκείνο το κορίτσι που χρόνια τώρα επισκέπτεται την παιδική χαρά. Ήταν μικρότερο και μεγάλωσε και αυτό. Μία κυρία το κρατάει από το χέρι, είναι γύρω στα 8 ίσως 9 και το βήμα του άτσαλο πολύ, τα χεράκια του λίγο μαζεμένα κοντά στο κορμί του, τα ματάκια του κοιτάνε το ένα το άλλο σα να μην θέλουν να αποχωριστούν. Το κορμί της γέρνει στο πλάι και είμαι σίγουρη πως αν της αφήσεις το χέρι σύντομα θα ακουμπήσει τη γη – μπορεί και από ανασφάλεια γιατί έμαθε να της το κρατάνε χρόνια τώρα.

Και την ακούω να βγάζει άναρθρες κραυγές, και κάπου κάπου να κλαίει και μαζί να χαμογελάει, και να κάνει μερικά βήματα μόνη της, και να κρατιέται για λίγο από το μονόζυγο και να κάθεται στην κούνια. Να επεξεργάζεται όλα γύρω της και να νιώθει πως συμμετέχει σε μία μεγάλη γιορτή. Και ξαναχαμογελάει. Τα παιδιά δεν της δίνουν καμία σημασία και οι γονείς την κοιτούν διακριτικά συνήθως αλλά με ύφος λύπης, οίκτου. Και την κοιτάω και εγώ αλλά δε νιώθω οίκτο. Νιώθω υπέρμετρο θαυμασμό γιατί για αυτό το κορίτσι όλα είναι τεράστιες κατακτήσεις. Αυτό το κορίτσι κάθε ημέρα όλα αυτά τα τελευταία 8 ή 9 χρόνια κάνει όλα τα άλλα να μοιάζουν μικρά!!!! Και χαίρομαι πολύ που την βλέπω να κάνει τόσο μεγάλα άλματα στη ζωή της. Είναι νικήτρια και σίγουρα αποτελεί τρανό παράδειγμα για όλους μας.

xxx

Y.Γ Η παραπάνω φωτογραφία της Αλίκης τραβήχτηκε ένα απόγευμα παιχνιδιού των κοριτσιών μου και της Δάφνης – κόρη της αγαπημένης μου φίλης Έλενας Χαβιάρα. Το πολυτάλαντο αυτό κορίτσι, εκτός από τη διοργάνωση λατρεμένων εκδηλώσεων, βγάζει και υπέροχες φωτογραφίες της Αλίκης…thank you Baby

Click Love Το γράμμα της Βάλιας (17 μηνών) στον Αγ. Βασίλη! Η αναρρίχηση σε απογειώνει! Darth Vader - Η "φωτεινή" πλευρά του